Jolmer aan het werk

Laten we vandaag geen gewetensvragen stellen over spierpijn enzo. Ik realiseerde me opeens dat er nog helemaal geen foto's van Jolmer en zijn praktijk op het internet staan, en dat kan natuurlijk niet.
Bij deze.
Gisteravond zag ik vanuit het keukenraam in de schemering een of ander klimdiertje in een boom klimmen. Het was wat kleiner dan een Koala, een soort wasbeertje ofzo, dat moeten we nog even opzoeken. Toen Jolmer en ik van wat dichterbij stonden te kijken zag ik ineens een paar oren boven het gras uitsteken zo'n dertig meter verderop: een wallaby -kleine kangoeoer- zat ons gezellig aan te staren. En dat allemaal tussen ons huis en de rivier.

Terug in vorm

Het is tijd om weer terug in vorm te komen. Geen sportschool in Collarenebri, dan maar met creditkaart even internet op: Billy Blanks, Tae Bo, ja ja dat is goed. De DVD komt een paar dagen later binnen maar de DVD speler is nog niet aangesloten. Dat doe ik tussen de middag zelf wel even. Kan het juiste snoertje niet vinden. Jolmer erbij. Ja, de DVD speler doet het. Kinderen in bed, sportbroek aan met bijbehorend topje, nieuwe gympen. Het is tijd om weer in vorm te komen. Oh, mijn staartje wiebelt, even met wat flanswerk vast maken, ja, nu ben ik er klaar voor.Wacht, da's leuk: even met de zelfontspanner foto's maken voor het dramatische voor/na plaatje over een paar weken, kan je lachen. Jézus, ben ik dat? Maar goed dat ze hier geen sportschool hebben, zo kan je je niet met goed fatsoen vertonen. Foto's niet geschikt bevonden voor weblog.
Warming up, kom maar door; ik hup, stretch en tel hardop mee, yeh! Sta na een kwartiertje warming up al te hijgen. Even een glaasje water pakken. Billy op pauze. He, Laura wakker.
Laura uit bed wijst: "Moooooi, pamuh" (wat een mooie pyjama heb je aan mamma).
Ja, mamma in een pyama staat te dansen voor de TV. Laura met glaasje limonade op de bank met rozijntjes. Billy weer op play. Dat wordt niets. Laura ligt dubbel van het lachen en komt mij helpen, dat wil zeggen mijn been omhoog houden terwijl ik in de lucht hoor te trappen in een onmogelijk tempo. "Wie kan nou zoiets, Laura?" Laura vindt het ook maar onzin en kruipt lekker met haar limonade bij mij op schoot. Zij vindt mij prima in huidige vorm.
Dan maar een foto, opnieuw met zelfontspanner van na het avondeten (Jolmer is een avondspreekuur aan het doen), morgen nog maar een keer proberen met Billy.

Wie doet nou zoiets?

Dat doe je toch niet? Je legt toch niet in de laatste minuut van de blessuretijd de bal op de stip?! Ik kon het er echt niet van maken; volgens mij deed Lucas Neill -die een perfecte wedstrijd speelde- niets bijzonders. Wat een rare manier om uit het tournooi te gaan en in mijn ogen hadden ze wel beter verdiend. OK, de Italiaanse verdediging was geweldig, maar dan hadden ze toch tenminste in de verlenging het zaakje mogen uitvechten. Nou was die rode kaart voor Mazarazzi (?) mij ook niet helemaal duidelijk trouwens, maar ik kan me niet aan de indruk ontrekken dat de scheidsrechters dit tournooi een wat vreemde stempel op de ontwikkelingen drukken.
Aan de positieve kant: wij kunnen weer gerust slapen. Geen nachten op, niet meer om 3uur naar bed, geen plaatjes meer op dit web log, zand erover, over 4 jaar weer proberen.

Zwijgen is Goud

Mijn voorstel is: we hebben het er niet meer over. Jullie kunnen er eerst een nachtje over slapen, maar wij zitten braaf om 5.00hr voor de buis en lopen er vervolgens de hele dag over te malen, we kunnen het er beter maar niet meer over hebben. Eerst komt het hele zaakje niet op gang, geen bezieling, slechts wanhoop, laten we het er maar niet over hebben. Begrijp ook niet waarom Ruud niet mocht spelen, die is toch gewoon goed? En sinds wanneer is voetbal een potje kaarten geworden? We hebben het er maar niet meer over. Oude gevoelens van onmacht en frustratie komen boven drijven en eerlijk is eerlijk: echt verdiend hebben ze het vanochtend ook niet. We houden er maar over op.
Nee, dan kan je beter in de Arena zitten bij Robbie Williams of niet, broer en (schoon)zussen?
Nu Trinidad&Tobago, Zuid Korea en Nederland van het wereldtoneel verdwenen zijn hebben we nog één overgebleven held, één laatste strohalm, die het WK nog een oranje tintje kan geven, en ik ben -net als veel Australiërs trouwens- een echte fan van hem. Hier komt ie:
Tot slot: Jaap kan niet alleen maar zitten: hij kan ook kruipen.

Klusjes

Zaterdag had Jolmer een dagje vrij en zijn we naar Lightning Ridge gereden, een dorpje 90km verderop, op zoek naar wat fatsoenlijke meubels (we zijn nog altijd niet geslaagd) en wat aanvullingen voor onze tuin in de vorm van kruidenplantjes, zaadjes en bougainvilles. Vandaag was het tijd voor wat klusjes in en om het huis en hebben we bij de vuilstort een oude tobbe gevonden voor de al eerder geplante sweet pea's. Nou ja, dat is allemaal niet zo interessant. Hier komen wat foto's.

Nippertje

Dat was op het nippertje voor de Socceroos! Jolmer en ik hebben de wekker gezet zodat we half vijf achter de buis konden zitten voor een erg mooi potje voetbal. Waarom er ineens een andere keeper in het veld stond voor Australië was ons niet helemaal duidelijk.Ik geloof dat hij zelf ook niet helemaal door had hoe het ook alweer zat -het zullen de zenuwen wel zijn geweest, één van die minder gunstige doorslaggevende momenten in je carriere- maar gelukkig was het eind goed al goed. Ik kan me trouwens niet herinneren dat ooit eerder een speler 3 gele kaarten opliep in 1 wedstrijd, jullie wel?
Verder is er hier de laatste dagen weinig noemenswaardigs voorgevallen. Onze pup is toch niet onze pup, al had ik er wel op gehoopt, dus zullen we onze oren en ogen open houden voor een ander nestje.
Dit wordt hem dus niet.








Even nog wat kiekjes van vadaag: in afwachting van de oranje gadgets, die jullie hopelijk massaal op de post gedaan hebben, en we hopelijk tot en met de finale plezier van gaan hebben, moet Laura zich even redden met goud en groen (wat hopelijk ook nog een tijdje meegaat).

Hij zit

Even wat plaatjes van een doodgewone zondag, met veel zon, een wat huilerige Laura (oorpijn) en een nieuw kapsel voor Jaap (wég met die babypluk) die sinds vandaag ineens kan zitten!

Voetbal en Netball

Het voelde wat onwerkelijk aan toen we midden in de nacht (van 2-4hr) achter de buis zaten. Laura was ook wakker, wilde echt niet slapen, dus hebben we haar de principes van het voetbal even uitgelegd (die meneren in oranje zijn héél lief en dus mogen die met de bal spelen, iets in die trant) en ze begreep het helemaal, zat op gepaste momenten heel hard "nee, nee, néé" te roepen. Jammer alleen dat we zaten opgescheept met een Australische commentator die sowieso al weinig indruk maakt, maar ook nog eens duidelijk de kant van Ivoorkust koos, "ze verdienen een gelijkmaker". Maar ja, als je die gelijkmaker niet scoort pies je mooi naast het potje is mijn bescheiden mening. Daarna deden de analisten nog eens een duit in het zakje, dat het belachelijk was dat Nederland nu ineens resultaatgericht voetbal ging spelen etc, maar nogmaals: ik vond het resultaat niets op aan te merken. We vonden het spannend, helmaal de moeite om voor op te blijven waard. Het gevolg was dat ik vanochtend een beetje moe nog naar het plaatselijk sportveld ben gegaan om Netball te spelen met wie er maar op kwam dagen. Dat waren er nog heel wat en voor ik het wist stond ik met een zwart hesje in het veld; geen idee wat ik moest doen. Netball wordt ongeveer als volgt gespeeld: een basket aan beide kanten van het veld zonder achterbord, gemengde teams, wel overgooien maar niet lopen met de bal en afhankelijk van je positie mag je maar een deel van het veld bespelen. Je mag niet dichter dan 1m bij je tegenspeler in de buurt komen. Klinkt het jullie bekend in de oren...? Volgens mij gewoon ordinair (korfbal.Sssst.) Ik durf het bijna niet te zeggen, maar dat is dus wat ze hier spelen. Vooruit maar met de geit.
Helaas was Jolmer in het ziekenhuis en hebben we dus geen actieplaatjes van "Chris op het veld", misschien volgende week.

Dozen uit Nederland

Wat een fenomenaal verschijnsel: je pakt in Nederland 2m3 van je dierbaarste spullen in, zoals handdoeken, koekenpannen en schoenen, visspullen en kampeeruitrustingen, en nog meer... en dan komt het ongeveer twee maanden later aan in een gehucht in New South Wales. Hartstikke aardige meneer stond om acht uur vanochtend op de stoep en laadde alles voor ons uit. Het was een hartelijke hereniging met onze spullen. Met name de kleren voor Jaap komen als geroepen want alles wat wij bij ons hadden was inmiddels te klein.
Het enige waar we nu tegen op lopen is dat we geen kasten hebben om de nodige spullen in op te bergen. Het gemiddelde aanbod in de lokale meubelzaken is zo wanstaltig dat die kasten ook nog even op zich laten wachten misschien. We moeten maar eens zien.
We hopen dat het goed gaat met iedereen in het zomerse Europa.

Even kort

Ik ben gisteren vergeten de sproeier uit te zetten voor het naar bed gaan. Nu is een mooi rond vlak in onze tuin in een zompig moeras veranderd, met bijbehorende fauna verandering.
Verder nog even over de Socceroos, die zich dapper staande hebben weten te houden tegen Japan: zelfs de onverschillige tijdschriften verkoper is tot ver na middernacht wakker gebleven en dacht misschien dat het toch wel leuk was om naar te kijken. Ik heb in het kader hiervan twee nieuwe linkjes toegevoegd aan het rijtje rechts.

Eindelijk VIS

Mooi dat de koningin een dagje jarig is: kon Jolmer eindelijk een haakje in het water gooien! We werden door onze buurvrouw -die dus ook manager van het ziekenhuis is en voorzitster van de Lions- en haar partner meegenomen naar een mooi plekje in de rivier. De wolken zijn verdwenen, het zonnetje schijnt weer en Jolmer heeft zijn eerste Australische vis gevangen op een handlijn. Het is een Yellow Belly, voor wie het weten wil. Hoe hij smaakt zullen we later pas weten, want na het vissen zijn we naar een lunch BBQ geweest bij enkele 'bejaarden' van de Lions Club, die vierden dat alle katoen geplukt is. Dus leggen we het visje maar even in de vriezer.
Mooi trouwens dat het gisteren 1-0 geworden is. Wij durfden er amper naar te kijken de tweede helft, maar daar was eigenlijk helemaal geen reden toe. Gewoon super goed gespeeld! Dat belooft veel goeds. Vanavond Australia-Japan, wij zitten er klaar voor.

De pannetjes worden nat

Helemaal in mijn nopjes met de mooie sproeier... doet de regengod even een kraantje open. Baas boven baas. Hartstikke mooi, iedereen is verguld met de hele dag regen, precies een goede bui: niet de hard niet te zacht. Het liefdadigheidsvuurwerk dat voor morgen op het programma stond is afgelast vanwege nog meer verwachte regen. Ik heb de link voor het weer in Collarenebri aangepast want ons werd een betere site geadviseerd, mochten jullie die andere terug willen dan horen we het wel. Verder kunnen jullie ons nu makkelijk een emailtje sturen door op onderstaand envelopje te klikken.
Door ons low-profile weekendje tot nu toe even een kiekje van het huis, altijd leuk.
Wij zijn als echte kaaskoppen natuurlijk niet zo onder de indruk van een buitje maar voelen ons ouderwets mistroostig, echt herfstig hier.
Voetbal: leeft helemaal niet in het dorp. Ik haal bij de plaatselijke Bruna achtige winkel een WK tijdschrift maar de man moet het doosje nog open maken, niet echt enthousiast dus. Wel kreeg ik van hem een vlaggetje voor op onze auto. We zijn heel benieuwd hoe onze leeuwen van Van Basten het ervan af gaan brengen, maar we hebben natuurlijk nog een ijzer in het vuur met de Socceroos van Hiddink, die hier erg populair is. We zullen het gaan beleven.
We hopen dat jullie eraan gedacht hebben wat Oranje spul deze kant op te sturen, dan kunnen we ook met oranje vlaggetjes door het land rijden.
(Smit, Collarenebri Hospital, Walgett street, Collarenebri 2833 NSW, Australië)
Wij hebben hier een lang weekend: Elizabeth II wordt 80 jaar, maandag vrij.
Iedereen een prettig weekend en tot snel weer.

Tuinzaken

Vanochtend werd ik ineens aangenaam verrast door een tuinman op een grasmaaier, en nog één, en toen nog een met een striemer... en nog één, en zo hadden vier man in no time onze hele tuin gedaan. Mooi werk. Het gras is alleen heel droog en moeten we zelf sproeien. Het water hiervoor komt rechtstreeks uit de rivier en kost ons niets, dus we sproeien raak. Althans: daar ging ik vandaag een beginnetje mee maken toen we ontdekten dat een van de sproeiers helemaal doorgeroest was, niet meer te fiksen -zelfs niet met ducttape. Tijd om naar de plaatselijke hardware winkel te gaan: de wereld aan keuze. En wie liep daar? Tuinman 1! Die had thuis nog wel een onderdeeltje liggen, en zo kreeg ik van de tuinman van het ziekenhuis een zelfgemaakte opzetstuk en sproeier, voor niets. Hij wilde zelfs geen taartje van me ("don't eat cake"). Vriendelijk zeg. Verder weinig nieuws, nog geen uitsluitsel over 'mijn' puppie -wat waren ze lief- dus daarom maar even wat plaatjes van onze tuin aan de achterkant van het huis en de nieuwe sproeier.

Pinksteren

We hadden helemaal niet in de gaten dat het vandaag eerste Pinksterdag is. Niemand heeft er ook maar met een woord over gerept. Misschien doen ze er wel helemaal niet aan?? Winkels waren ook gewoon open vandaag (werelds dorp). Jolmer zijn eerste dienstweekend verloopt rustig maar hij moet wel regelmatig "even" iemand zien en dat levert wat verknipte dagen op, maar het is niets waar hij geen raad mee weet, en zo zijn de afgelopen dagen enerverend, leerzaam en voldaan geweest, met een haastige lunch tussen de bedrijven door. Gisteravond hadden we ons in het pak gehesen voor een officieel jaarlijks diner van de Lions Club van Collarenebri waar de manager van het ziekenhuis werd uitgezwaaid als voorzitter en weer aangenomen - ze blijft nog een jaartje zitten- en allerlei officiële toespraken werden afgestoken. Het was een interessante ervaring om met name de bejaarden (Jolmer herkende er opvallend veel van zijn spreekuur) van het dorp in actie te zien. Jolmer werd ook deels bij de festiviteiten betrokken, en dat spreekt wel aan zo te merken. We hadden met moeite voor Laura en Jaap een oppas kunnen regelen op de valreep, maar dat was allemaal eind goed al goed.
Jolmer heeft trouwens ook zijn eerste yabbie-trap in de rivier uitgezet die achter het huis stroomt -prachtig groene rivier met mooie bomen- en er een paar garnalen in gevangen. Wat moet je ermee? We hebben wel netjes eerst een visvergunning gehaald bij het plaatselijke benzine station hoor.

Vrucht van de Maand
Verder ben ik me ervan bewust dat ik nog wat weinig foto's van in en om het huis heb gemaakt en daarom een beginnetje: we hebben een mandarijnen boom, en die mandarijnen zijn LEKKER!
Morgen ga ik met Laura en Jaap een bezoekje brengen aan de Ierse verpleegkundige uit het ziekenhuis die op een boerderij woont waar de hond een nest puppies heeft, en héél, hééél misschien - maar waarschijnlijk niet- kunnen wij het laatse puppie uit het nest krijgen en als dat zo is ben ik de koning te rijk (ik reken er maar beter niet op, anders is de teleurstelling zo groot). Ik houd jullie op de hoogte.

Hebben jullie trouwens gezien dat je in de rechter kolom sinds kort kunt doorklikken voor het weer in Collarenebri: komende dagen wordt het weer 'fine'.

Eerste echte werkdag

Nederland (Spanje) ontwaakt en vindt op het internet weer een nieuwe update van onze weblog. Het is niet alleen mijn vaders verjaardag vandaag, maar ook Jolmers eerste werkdag in Collarenebri, waarbij hij zelfstandig het werk moet doen, en dat is spannend natuurlijk. Ross is nog twee dagen hier voor de logistieke en medische ondersteuning, maar dan is het echt gedaan met de supervisie.
Tussen de middag meteen als een echte huisvrouw met een gedekte tafel op de mannen zitten wachten die pas na twee uur kwamen lunchen. Toen lag Laura inmiddels al in bed.
Vanochtend de meeste tijd besteed aan schommelen en ontbijten (eerste broodje uit broodbakmachine goed gelukt). Vanavond komt Angie ook weer mee eten. Zij zorgt voor de juiste financiële gang van zaken van onze praktijk en is hier om een practice manager voor ons aan te nemen. Laura zal zich wel weer uitleven met haar lippenstift.
Pappa: een fijne dag, en overigens iedereen veel plezier. Ik begrijp van verschillende kanten dat het weer niet zo super is geweest de afgelopen weken maar bekijk het eens van de zonnige kant: aan de andere kant van de wereld schijnt ie wel. Ik hoop dat het terrasjes-weer spoedig losbreekt en dan hoor ik het graag.
En voor de oplettende kijker: Ja, Laura heeft nieuwe schoenen. (Eindelijk)