Moet je eens proberen als je een uitdaging zoekt: met twee kinderen van Australië naar Nederland vliegen. Best een goeie. Doe er voor de extra touch nog twee oorontstekingen bij en een koortspiek vlak voor Singapore en dan heb je het wel aardig gedaan als je zo'n 26 uur later gaar maar voldaan weer met beide benen op de Nederlandse grond staat. Het ging bovenverwachting soepel, want zo'n uitdaging is met kids zoals Jaap en Laura een koud kunstje natuurlijk. Wel nog even op Heathrow een kleine aanvaring gehad met wat Britten die niet op mijn tas wilden passen terwijl ik de kinderen zou verschonen. Dat vond ik nogal triest namelijk, maar wie kon vermoeden dat ze twee dagen later nog gelijk zouden krijgen ook.
"Maar hoe is het interview met de Medical Board gegaan?" hoor ik jullie denken. De uitslag zal ergens volgende week wel binnen komen. Toen ik na afloop naar buitenliep was ik er zeker van dat ik het gehaald had, maar naar mate ik er langer over na loop te denken en welke andere mogelijke antwoorden ik had kunnen en moeten geven ben ik er niet meer zo zeker van, dus laten we het maar hopen dan.
Intussen in Nederland is de warmste maand in 300 jaar zeker opgevolgd door de natste sinds tijden, want het regent lekker. We zijn met zijn drieën neergestreken bij Anke in Amsterdam waar morgen de reis met de mensen van Ochre van start gaat. Mijn Nederlandse foto's staan nog op mijn toestel maar deze hadden jullie nog tegoed uit Australië.