Het meest veelzijdige stukje vlees

Het schooljaar zit er bijna op. Aankomende dinsdagavond is er in Walgett de einde-jaarsafsluiting. Alle klassen doen een stukje. Laura weet mij weken geleden te vertellen dat zij een kip is. Aan de ouders de schone taak om een kostuum te verzorgen. Ik denk snaveltje, ik denk malliootje, ik denk vleugeltjes met veren, check, check, check. Per slot van rekening heb ik wat naailessen achter de rug, mooie naaimachines staan klaar in de kast, deze moeder gaat voor haar dochter een kippenkostuumpje maken, checkerdiecheck.

Laura is helemaal goed voorbereid en loopt al weken door huis te zingen 'be our guest, be our guest, put our service to the test'. Het is het cabaret achtige nummer uit de Disney klassieker Beauty and the Beast met dansende borden, kaarsjes, theepotten en kip... gevulde kip, braadkip, kippenpootje, kippenvleugeltje ehmmm geen snaveltjes dus, geen veren, geen malliootje.

Maar hoe maak ik nou van Laura een kippenpootje?

Jolmer komt met de verlossende opmerking dat gegrilde kip -in elk geval onze eigen haantjes uit de BBQ er mooi goud-bruin uitzien.

En zo tuft de moeder op vrijdag naar Moree om een gouden stofje te kopen zodat haar dochter een kipkluifje kan spelen op haar eerste jaarafsluiting.

Kaputar

Eventjes een weekendje ertussen uit. Bij Narrabri ligt een natuur park van oude vulkanen Mt. Kaputar NP. In de bergen is het minder heet... Alleen een beetje pech dat alle (drie) cabins zijn volgeboekt. Er zit niets anders op: er moet een tent komen.

Aan de kinderen beloofd dat we deze keer gezellig weg zouden gaan, en zo geschiedt: vrijdag rijden wij strak volgens planning met goede zin naar Moree om tent en dergelijke te scoren (slaapmatjes voor de kinderen met dito slaapzak) en door naar de berg. Wij waren hier al eerder geweest en opnieuw genieten wij van de geur van eucalyptus, het gehop van de kangaroes en mooie rode parkiet-achtigen.

Sinterklaas stuurt ook nog eens een zwarte piet om iets in de schoen te doen, maar heb Laura wel moeten gerust stellen dat ik de kadootjes inmiddels al bij me heb en zelf in hun schoen zal stoppen, want ze vindt het niet zo'n tof idee dat er 's nachts in het donker een zwarte piet om de tent loopt en misschien wel de rits open moet doen om de pakjes erin te stoppen. Dat lost dat probleem ook weer op.

Terwijl de jongsten op zaterdag een middagslaapje doen kunnen wij met de oudsten een mooi potje knikkeren.

Tim ontwikkelt bovendien een goed gevoel voor humor en vindt niets mooier dan vanuit zijn wipstoeltje naar de wuivende eucalyptusblaadjes te lachen, die heeft dus ook een top weekend achter de rug.

Bij terugkomst in de hitte van het vlakke land (het is tijdens onze afwezigheid zo'n 47 graden geweest) nog net op tijd om een klein stukje te waterskien op de rivier en dan weer over tot de orde van de dag. Voor herhaling vatbaar.

Nog meer vakantie foto's

Het lijkt wel of we nog maar net terug zijn van vakantie of we zijn er alweer vandoor. Omdat we dit jaar voor het eerst vast zitten aan de schoolvakanties hebben we ook met regelmaat vrij en zo zijn we na een weekje Tamworth bij Lake Keepit doorgereisd naar South Stradbrook Island -door de Aussies kortweg South Straddie genoemd- in het ons bekende vakantie huisje van Ochre. Heerlijk strandweer, heerlijk zwembadweer en een boel top-gezelligheid met de kids. Natuurlijk heeft Jolmer erg zijn best gedaan om veel vissen te vangen maar werd op onze excursie strandvissen door Jaap gepasseerd in de wedstrijd wie het eerste visje zou vangen. Ik sloeg weliswaar de eerste aan de haak maar won de hoofdprijs in grootste Vis-Die-Ontsnapte.

Deze keer zijn we bovendien met de hele familie op een vrij grote boot gestapt om de weer terug naar het zuiden trekkende walvissen in alle glorie te bekijken. Ik wilde de hele dag wel voor de kust dobberen, wat een pracht.

Meer verhalen en foto's zijn tevens terug te vinden op de site van Swantje.

Even weer wennen

 

Ben net terug van een weekje vliegles in Tamworth deze keer. Nieuwe vliegschool, nieuwe instructeurs, 'nieuw' vliegtuig. Geen Cesna meer voor deze dame maar een Warrior van nu af aan, ik geloof dat ik liever in een Cesna zit, maar dat mag de pret geenszins drukken.

Volgende week is het schoolvakantie en zodoende gaan we met de hele familie inclusief Swantje nog een weekje naar Tamworth zodat ik nog meer vliegles kan hebben, hopelijk mijn solo uren halen, mijn navigatie vluchten doen en dan eerdaags het brevet een keer opzak krijgen. Maar zover is het nu nog niet, dus wordt vervolgd.

Zandstormen

Een beetje stoffig was het van de week toen ik wat aan de late kant uit bed kwam. Swantje was al in de weer met de kids en Jolmer was naar zijn werk. Ik vond het intrigerend, dat laagje rode zand overal en nam mij voor wat plaatjes te schieten voor dit blog, maar kwam er toen al gauw achter dat duizend keer spectaculairder foto's van Sydney in rode waas over de hele wereld al bekend waren. Oud nieuws dus, maar apart was het wel.

 

U bent best aardig gekleed...

Afgelopen zaterdag was het in Colly niet bepaald een drukte van belang, dat wil zeggen, de jaarlijks paarden races waren niet zo heel erg druk bezocht, maar gezellig was het wel.

Een ons onbekende vrouw kwam op Jolmer afstappen om te vragen of hij mee wilde doen in de competitie van 'best dressed' aangezien hij best aardig gekleed was... voor een man.

Verder waren er natuurlijk racende paarden, vrouwen met hoedjes, drankjes bij de bar en een schminkende Swantje om wat geld voor de Pre-School van Colly in te zamelen (aanvankelijk was ik hiervoor gestrikt, maar ik heb daar nog nooit op gezeten zoals mijn zus, dus was Swantje een goede uitkomst). 

En voor wie het weten wil, de winnaar van 'best dressed' was de man links van Jolmer. En bij de vrouwen won de dame rechts.

Vriendschap

Soms -met enige, nou ja grote, regelmaat trouwens- heb je van die momenten dat je denkt 'wat zijn mijn kinderen lekker rustig aan het spelen'. Dan dringt het vertraagd tot je door... te rustig.

Vandaag betrof die gedachte Peter, en bij nader onderzoek ontdekte ik hoe het toch komt dat Flickie en Peter zulke dikke maatjes zijn.

 

Over Swantje spoedig meer. Volgens mij is zij kampioen verre reizen maken. Eerst naar Hamburg, via Londen naar Bankok, door naar Sydney, eerst naar het verkeerde station gestuurd, toen vanaf Central Station naar Moree, en dan door naar wereldstad Colly. Helaas was de eerste kangaroe die we zagen een dode op de weg, dat kwam niet zo heel goed over, haha.

Ken je die van die Au Pair...

... Die kwam niet. Dat wil zeggen: Cody uit Engeland heeft afgezegd, maar in plaats daarvan gaan we woensdag Swantje uit Duitsland in Moree van de trein halen. We zijn erg benieuwd hoe het zal bevallen een heuse Au Pair te hebben voor 6 maanden, dus wordt vervolgd.
Inmiddels zijn mijn ouders een week geweest, die in en om het huis werd doorgebracht. Erg gezellig.

De mandarijnen zijn geoogst en omgezet in limonade siroop. Erg lekker, kom gerust een keer proeven!

 

Tim op de door mijzelf gemaakte aankleedkussenhoes.

Ogen open

Tim is vandaag alweer twee weken oud. Afscheid genomen van opa Pieter en oma Els, die weer richting NL gaan. De tijd vliegt voorbij als nooit tevoren, voor het huis een beetje toonbaar is, de keuken aan kant en de was opgevouwen in de kast, het eten 's avonds op tafel en wat gezellige activiteiten met de kids is het alweer donker en heb ik geen idee waar nou precies de tijd is gebleven. Voor extra knutsel en frutsel activiteiten is bar weinig over, maar wat geeft het. Ik prijs me buitengewoon gelukkig met al deze hectiek en had eerlijk gezegd nooit gedacht dat ik op een mooie dag moeder zou zijn van maar liefst drie zonen en een dochter. Wat een lekker stel.

 

Tim

Tim, 3700 gram, 51.5 cm en blakend gezond.

Geslaagde vakantie

Bovendien zijn wij net een weekje terug van een lekker geslaagde vakantie aan de kust.

Wij kijken intussen vooruit naar de komst van Pieter en Els, de baby, mijn ouders uit Spanje en alle overige bezoek, evenals de komst van Cody, onze eerste echte Au Pair uit Engeland, dus wordt vervolgd.

Alweer een verjaardag achter de rug

Laura is ontzettend vijf en had zelfs voor het eerst een feestje, met oud-Nederlandsche invloeden.

Schuldig

Ontzettend schuldig ben ik aan het verwaarlozen van dit blog. Ondanks verzoeken vanuit Nl en lichte aanmoedigingen had ik na drie mislukte pogingen om een filmpje op te laden van Peter met zijn taart de handoek in de ring geworpen. Toen verscheen gisteren de boodschap van mijn mislukte update op Ruth haar weblog dat dat alweer twee maanden geleden was.
Inmiddels is Peter dus 1 en hij is zo'n heerlijk gezellig ontspannen en zonnig kind -we genieten er elke dag van.
Lopen is inmiddels geen kunst meer dus legt hij zich toe op rennen. Met praten heeft hij weinig haast maar communiceren is geen probleem, hij kraait wat als een zeemeeuw -voor onze oren minder prettig- en maakt zich prima verstaanbaar.

Grote meid

Laura's eerste dag op de grote school zit erop. Na vrijwel alle obstakels van 'waar-haal-ik-in-vredesnaam-al-die-voorgeschreven-schoolkleren-vandaan' en dan met name in het juiste maatje dan eindelijk in de rij bij de dagopening, bleek toetje. Natuurlijk was er van de aanvankelijke spanning geen spoor meer terug te vinden bij het ophalen om drie uur. Morgen voor het eerst met de bus naar school, dan in sport uniform; ze is er helemaal klaar voor.
Mogen de lezers van dit blog een kleine poll beginnen of deze stoere moeder onder invloed van de nodige hormonen en slaapgebrek wel of niet gehuild heeft bij het uitzwaaien.

Waterskiën

Nadat we met oud&nieuw de smaak van het waterskiën goed te pakken krijgen laten we nu maar liever geen zondagmiddag aan ons neus voorbij gaan dat we wat verkoeling kunnen zoeken aan de waterkant en lekker ontspannen een rondje kunnen skiën, de kinderen lekker de hele middag kunnen plonsen en dan afsluiten met een BBQ, moe en voldaan weer naar huis: goed stramien.
Dit weekend alweer voor de derde keer deze maand en hoe stoer voel ik mij wel niet als ik twee keer achter elkaar in één poging uit het water omhoog kom. Al hangend achter de boot voel ik mij zeer tevreden met m'n eigen. 'dat doe je toch maar weer mooi, net 33 geworden, drie kinderen op de oever, vierde op komst, en gewoon lekker water skiën, behoorlijk stoer' zeg ik tegen mezelf, en ik houd wel van stoere vrouwen dus dat werkt dubbel in mijn voordeel zeg maar.
Het valt voor mijn ego wel te hopen dat Biddy niet op komt dagen, 63 jaar, moeder en oma van x kinderen en kleinkinderen die dan even een demonstratie monoskiën komt geven. OK, het kán stoerder. Oh, daar komt Jolmer, die na evenveel skiën besluit dat ie wel over de hekgolven kan springen, één ski uit kan doen tijdens het rondje, op één been skiën, ach, op een mono ski, waarom ook niet. Goed, stoerder...
Nou moet je echt ophouden, Laura gaat proberen te skiën, de onverschrokkenheid zelve hangt klaar op kinderskies achter de boot, niet haar schuld dat Pete een volwassen dot gas geeft en Laura met hoofd en al door het water sleept, die van de hoeveelheid water in haar neus ineens geneest van het idee te willen skiën, daarmee wel Jack van 6 op een idee brengend, die vervolgens wel even drie keer achter elkaar goed uit het water komt. Het kan natuurlijk niet de bedoeling zijn dat jongetjes van 6 stoerder zijn dan ik. Het zij zo, ik hoop dat Laura nog een keer een poging waagt nu de boot op kindertempo vaart want volgens mij is het niet al te moeilijk op de kinderskies. En dan mag mijn dochter honderd keer stoerder zijn dan ik, want ik mag dat wel, stoere vrouwen.

Hartje zomer

Terwijl bij ons de berichten doordringen van koek en sopie op natuurijs en mensen die van de naderende elfstedenkoorts nu al bijna niet meer kunnen slapen, en wij bovendien de allermooiste sneeuwfoto's van ons nichtje uit Hengelo hebben bekeken, is het hier natuurlijk verschrikkelijk hartje zomer.
Laura's laatste dag op de pre-school van Collarenebri was alweer een paar weken geleden, de kerstman is ook alweer terug naar de Noordpool -wel voor de gelegenheid zelf lekker spijs en een kerstbrood gemaakt- en Ferco heeft Colly met een bezoekje vereerd. De temperaturen lopen lekker op, het is 's avonds nog makkelijk 36 graden als we avond eten. Oud en nieuw hebben we kamperend aan de oever van een irrigatiedam doorgebracht met BBQ-en en waterskieën (ik kan het nog).
Om een klein beeld te scheppen heb ik maar weer wat foto's verzameld. Mijn lievelings plaatjes zijn wel van de kids die bij een zomers regenbuitje naar buiten hollen om zich zeiknat te laten regenen op de trampoline. Dat kan gewoon.