Soms -met enige, nou ja grote, regelmaat trouwens- heb je van die momenten dat je denkt 'wat zijn mijn kinderen
lekker rustig aan het spelen'. Dan dringt het vertraagd tot je door...
te rustig.
Vandaag betrof die gedachte Peter, en bij nader onderzoek ontdekte ik hoe het toch komt dat Flickie en Peter zulke dikke maatjes zijn.

Over Swantje spoedig meer. Volgens mij is zij kampioen verre reizen maken. Eerst naar Hamburg, via Londen naar Bankok, door naar Sydney, eerst naar het verkeerde station gestuurd, toen vanaf Central Station naar Moree, en dan door naar wereldstad Colly. Helaas was de eerste kangaroe die we zagen een dode op de weg, dat kwam niet zo heel goed over, haha.