"Hoe schrijf je 'earlier'?"

Mooi moment voor een moeder dat je kinderen beginnen met briefjes aan je te schrijven, echt mooi. Wij hebben hier in Australie een interessant paasweekend dit jaar, omdat tweede paasdag toevallig samen valt op ANZAC dag, de nationale herdenkingsdag. En dat is opzich niet zo'n probleem behalve dan dat het natuurlijk niet zo kan zijn dat twee vrije dagen op een dag vallen, en dus wordt tweede paasdag een dagje uitgesteld en op dinsdag gevierd. Een zeer lang weekend dus aan het eind van de schoolvakantie. Jolmer doet de helft van het weekend dienst, en wordt op maandag afgelost door een derde arts zodat we beiden vrij zijn. Een goede gelegenheid om waar mogelijk een tikkeltje langer in bed te blijven liggen met zijn allen. Onze kinderen staan dan vanaf een uur of zeven met regelmaat aan mijn kant van het bed met een klein vraagje, 'mamma, ik wil een DTD-tje' (Peter kan nog niet zo goed DVD-tje zeggen), 'mamma, ik heb een vlieger gevouwd' (Jaap heeft nog wat moeite met voltooide deelwoorden) of 'mamma, hoe schrijf je 'earlier'?' (Laura schrijft vooral in het Engels) en komt daarna met onderstaand briefje aan. De boodschap is duidelijk.

Ons vijf dagen durend weekend had een soort van Paas-tintje met tenminste geverfde eieren en een echt geweldig goed gelukt paasbrood met amandel spijs van eigen amandel boom; een wandelingetje door het bos- opzoek naar de mooiste en grootste spinnenwebben en mooie kiekjes-valt nog niet mee om Tim in de foto te krijgen. Verder lekker spelen in de tuin, prachtig herfst weer hier. 

Als klap op de vuurpijl blijkt vandaag Hugo zich voor het eerst op zijn buik te kunnen draaien. En hoewel de schrijver van eerder genoemd boek stelt dat de laatst geborene het moeilijk heeft de ouders te 'impresssen' ben ik voor de vijfde keer weer enthousiast. Het is al zo'n grote bink.

Hoop dat iedereen een vrolijk Pasen heeft gehad en tot snel weer.

Why first borns rule the world...

And last borns want to change it

Deze titel was ik al een keer tegengekomen in een of ander tijdschrift en leek mij al meteen een interessant boekje om te lezen. Nu kwam toevallig de schrijver van dit werk naar Barham om een lezing te geven over 'parenting skills' en zo kwam ik op een dinsdagavond te luisteren naar de wijsheden en ervaringen van een zekere Micheal Grose, geen onbekende figuur in Australie.

Na afloop van zijn praatje besloot ik twee boeken van zijn hand te bestellen en heb het eerste boekje nu uit. Helaas voor Jolmer. Ik drijf hem tot waanzin want genoemd boekje wordt door mij bijna dagelijks geciteerd. Het hele verhaal past namelijk zo ontzettend in mijn straatje: ik geloof er stellig in dat de volgorde waarin jezelf en je broers en zussen geboren wordt, de mix van het gezin en het leeftijds verschil, invloed heeft op de ontwikkeling van kinderen. Ik wist alleen niet dat hier ook boeken over geschreven waren, maar nu dus wel. Mijn nieuw verworven huis, tuin en keuken psychologische kennis doet het ook goed op feesten en partijen.

Bovendien hoopte ik op wat goede adviezen hoe om te gaan met broertjes die elkaar in het vaarwater zitten, hoe de oudste te behoeden voor te hoog gespannen verwachtingen en de jongste te behoeden voor te laag gespannen verwachtingen, en die vond ik dan ook.

Na het lezen van het hele verhaal gealiseerde ik mij dan ook dat met name op dit moment met name Tim de gene is die het meest met de vaart der volkeren en in het kielzog van, in het gezin mee draait.

En de schrijver zegt: de ouders moeten creatief zijn om met hun kinderen 1-op-1 tijd door te brengen. En zo belande Tim bij mij -of hij het eigenlijk wilde weet ik niet eens- op schoot met het maaien van het gras.

Tim, die ik na zijn geboorte geloof ik nauwelijks op mijn blog heb genoemd, Tim die helemaal niet moeilijk aan het lachen te krijgen is (hij zit namelijk nog helemaal in de 'Waar is Tim-Tim, kiekeboe'-fase), Tim die 'een-tee-die' kan zeggen, Tim die 's middags nog heerlijk een tukje doet met zijn trouwe duim in zijn mond, Tim die zelf zijn eten eet en de vloer, tafel en wangen rijkelijk van zijn eten bedeeld, Tim.

Het grasmaaien is trouwens een leuk klusje in onze tuin; wij hebben de afgelopen maanden een aantal gast-maaiers gehad, waaronder oma Tjim, opa Jaap en Laurens.

Inmiddels maken wij de tuin klaar voor de winter, met behulp van twee tuinmannen weliswaar, want we krijgen het zelf niet af; de sierdruif langs de veranda kleurt langzaam rood en de openhaard is deze avond voor het eerst weer aangegaan. En zo verstrijkt mijn laatste zwangerschapsverlof, morgen roept weer de plicht. Ben daar niet zo heel gelukkig over.