Mother's Day Classic

Afgezien van de meest prachtige zelf gemaakte kunstwerken -daar kan geen gekocht kado tegen op- en ontbijt op bed met de hele familie had ik gisteren op moederdag ook nog eens een geweldig moeder-dochter moment met Laura. We besloten namelijk mee te rennen in de Mother's Day Classic fun run. Een nationale benefiet loop voor de borstkanker stichting. De keuze tussen 3km en 5km was gauw gemaakt. De laatste keer dat ik 3km heb gerend was in New York 2007, toen Anke een marathon ging rennen en wij uit solidariteit een Friendship run gingen doen. Daar heb ik, behalve een zere knie niet zoveel aan overgehouden, maar veel verder dan 3 gaan we niet proberen dacht ik. Nou was ik wel 6maanden in verwachting van Peter op dat moment, en dus zwaarder, maar toch. Laura vond het ook prima; die kwam een week ervoor met de veldloop op school derde, en dat was 2km. Wat wij niet wisten was dat alle hardlopers van Barham in strakke glimmende hardloop broeken aan de start verschenen. Het leek ineens wel erg alsof ik in mijn pyama liep. Maar dat mocht alle pret niet drukken. Al rennend hadden we het erover dat we alletwee een oma hebben die borstkanker heeft gehad, en dat het wel fijn zou zijn als daar nog betere medicijnen voor uitgevonden zouden worden, waarop Laura zei: "Ik ren voor allebei". Natuurlijk liep ik op het eind behoorlijk te hijgen en had Laura nergens last van, maar al met al hadden we een erg tevreden gevoel dat we ons moederdag steentje hadden bijgedragen.