Lekker

Het staat qua foto's allemaal een beetje door elkaar, maar dat weet verder niemand dus dat maakt niet zo heel veel uit, dacht ik.

Wij hadden een heel voorspoedige reis naar Melbourne, mede dankzij de onderweg gekochte DVD speler met twee schermpjes voor in de auto. De achterbank is nu omgetoverd tot drive-along bioscoop en dat wordt gewaardeerd, niet alleen achterin. En ik hoor de helft van mijn lezers nu denken dat dat onzin is, televisie kijken in de auto. Wat is er mis met uit het raampje kijken? Maar ik heb recent ontdekt dat je met je tijd mee moet gaan, anders word je ingehaald door de moderne technologie. Echt. Ik won onlangs namelijk een iPod omdat ik op het internet een enquête had ingevuld. Mijn leven was tot dan toe ook uitstekend, en ik had nog nooit een iPod gemist, maar nu heb ik er dan dus een, compleet met muziek, dankzij Jochum die het ding voor mij mee nam naar Australië en er meteen 900 liedjes opzette. Hoe het ook zij, ik had altijd gedacht dat ik de MP3/iPod ontwikkelingen maar langs me heen moest laten gaan en bij de volgende nieuwe ontdekking weer meedoen. Nu merk ik dat de hele wereld zulke dingetjes heeft (klein zijn ze hè?) en je er van alles mee kunt. Dus welkom iPod, welkom DVD speler met schermpjes achterin.

Goed, dat gezegd hebbende, Jochum en Martine hadden ondertussen ook een goede reis met een wakkere Kalle all the way naar Kuala Lumpur. Daar op de luchthaven een kamer op de luchthaven geboekt en vervolgens wat lekkere dagen ontspannen in Sydney.

Wij troffen elkaar alweer een weekje geleden in Hobart. Tot nu toe laat Tasmanië zich van zijn beste kant zien. We hebben de twee hoofd attracties wel bekeken: Port Arthur, oude gevangenis uit de 19de eeuw (nooit vreemden een foto laten nemen die lopen te flaneren met glimmend nieuw fototoestel want voor je het weet staan voeten en bedoelde achtergrond er
maar half op), en Cradle Mountain een wereld erfgoed natuur park.

Nu zitten we een paar dagen aan het strand in het huis van Ross en Miranda. Nou ja, laten we zeggen óp het strand, we lopen zo van het gras het zand op het heldere zeewater in.

Laura en Fenna zijn intussen dikke maatjes, Jaap doet graag mee maar moet soms afhaken omdat hij nou eenmaal nog niet kan rennen en Kalle

bekijkt het allemaal, die moet eerst nog leren lopen, maar doet erg zijn best en staat af en toe

los, dat zit er wel aan te komen.

Bovendien heeft Kalle deze week zijn eerste kiezen erdoor en dat is meer dan wij van Jaap kunnen zeggen -die heeft nog niet eens al zijn tanden onder- hoewel hij toch drieëneenhalve maand ouder is dan Kalle. Het maakt allemaal niet uit. Het is maar geklets deze post want zo gaat dat in de vakantie, weinig wereld schokkend nieuws maar wel lekker.