Het heeft even geduurd

Met mijn welgemeende excuses voor de lange pauze tussen vorige update en dit verslag. Na de komst van mijn ouders heb ik mijn tijd op zien gaan aan wachten op de baby, laatste voorbereidingen, babyshower (erg leuke traditie hier, stel voor dat men dat in Nl ook gewoon moet opstarten, een feestje houden vóór de bevalling, best heel leuk om eens uitgebreid in het zonnetje gezet te worden), lekker veel middag slaapjes en canasta spelen. Ik had echt geen gaatje om uitgebreid te bloggen, maar nu dan:

Het is een zoon en zijn naam is Peter Johan, geboren op 18 februari. En dat terwijl Jolmer en ik zo'n sterk voorgevoel hadden dat het een meisje zou zijn. Internet wellicht niet de plek om alle details van de bevalling te publiceren maar kortweg: het had niet beter kunnen gaan. 's Ochtends in alle vroegte met weinig weeën naar Moree gereden (145 km verderop) daar in alle rust langzaam aan wat meer pijn en toen het laatste kwartier een beetje gesmokkeld qua pijnstilling -ze doen hier down under gewoon aan een snufje gas in de verloskamer- en daar kijk ik met erg veel plezier op terug. De dokter die de bevalling zou doen was net op tijd om het eerste huiltje van Peter mee te krijgen en dat terwijl hij over de gangen van het ziekenhuis had gehold na het telefoontje dat ik aan het persen was, dus kan je nagaan.

Waar ik in Sneek de kersverse ouders bij het nakijken van de baby altijd keurig zei: de balletjes zijn aan beide kanten goed ingedaald, krijgt Jolmer hier van dr. Jack te horen: 'He's well hung, mate'.

Toen na een middag dutje maar weer lekker naar huis gereden. Het ziekenhuis van Moree nodigt niet echt uit om eens lekker in de watten gelegd te worden, we slapen liever in ons eigen bed en laten het verplegend personeel met open mond achter van verbazing en ongerustheid: als dat maar goed gaat thuis, haha.

In Colly aangekomen blijkt mamma haar handen vol gehad te hebben aan het bestrijden van een heuze hoofdluis uitbraak (wij hadden die week daarvoor kennelijk al een niet zo succesvolle poging hiertoe ondernomen), en is al het bedden goed al in de was geweest, bedden gezogen, en weer opgemaakt. Het huis was zelden zo schoon en fris. Helaas moet hele seiance dinsdag in de herhaling waarbij ook ik mijn haar in de anti luizen shampoo zet, en nu lijkt het dan toch onder controle.

Peter is intussen al weer 5 dagen oud en is -uiteraard- een geweldig lekkere baby. Ik was vergeten hoe ja daar van kan genieten, die kleine baby geluidjes, mini luiertjes maar boven al ongelimiteerde knuffel en snuffel rechten: héérlijk.

Vanavond doen we een soort Australische poppenslok, door mijn vader ook wel stuif-in genoemd, met wat vlees op de BBQ, hapje, drankje,biertje, iedereen neemt wat mee dus wij doen geen inkopen en koken vandaag helemaal niets, en noemen het fenomeen: wetting the baby's head.