Waar zit ze?

Je kunt over de post nieuwe koninginnen bestellen. Bijenkoninginnen gaan in principe wel een jaar of 3 mee, maar als je echt goede wilt hebben dan moet je haar elke 1-2 jaar vervangen. Dat betekent opzoek naar de oude koningin, haar doden en dan een nieuwe erin stoppen. Dat vinden de bijen uit de kolonie dan niet zo'n goed idee, vandaar dat de nieuwe konining in een klein hokje zit waar ze een paar dagen voor nodig heeft om eruit te kruipen, in die tijd is het volk gewend aan de nieuwe 'nestgeur' en zal het haar accepteren. De over het internet bestelde koningin heeft de paringsvlucht al achter de rug en kan dan meteen beginnen met het leggen van eitjes. Zij kan dit goed en perst er dagelijks zo'n 2500 eitjes uit (dat kan ik zelf ook maar moeilijk bevatten, maar het is echt zo). Zij heeft daarbij de keuze een bevrucht dan wel onbevrucht eitje te leggen. De eerste worden vrouwelijke werkbijen, die tweede worden min of meer nutteloze darren (niet echt nutteloos natuurlijk, maar ze fourageren niet en dragen niet bij tot de honingproductie).
Het vinden van de koningin is typisch een klusje uit de categorie Oefening Baart Kunst. Jolmer is hier dan ook veel beter in dan ik, is immers zijn hele leven al opzoek naar stenen, fossielen en al wat dies meer zij.
De koningin heeft een aantal middelen om het indentificeren te bemoeilijken. Zij huppelt van frame naar frame, zit op de bodem van de kast of vliegt weg, kan ook nog.
Het bijenboek stelt voor de Queen-excluder, een rooster, bovenop de kast te leggen, de frames met bijen een voor een boven het rooster leegschudden, beetje rook erbij en dan kijken welke bij bovenop het rooster blijft zitten. Bij de kasten een veldje verder op, onze gevangen zwermen, passen we dit trucje toe maar we vinden haar niet.
De docenten van mijn cursus hadden nog een truc: alle frames, alle bijen voor de ingang van de kast leegschudden, de bijen naar binnen laten kruipen met de Queen-excluder op de bodem van de kast, de koningin moet dan wel onderin zijn blijven steken. De volgende dag schud je dan alle bijen die nog onderin zitten inclusief koningin zo'n pak 'em beet 100m van de kast leeg: de werkbijen weten de weg naar de kast terug te vinden, maar de konining niet. Ook een manier om iemand aan de kant te zetten na een jaar lang trouwe dienst.
Deze methode blijkt gelukkig in de praktijk net zo goed te werken als in theorie.
Gisteravond hebben we onze kasten die bij het huis stonden 20km buiten het dorp bij vrienden op de boerderij gezet want de Black Box (type eucalytus) staat op dit moment bij hun in bloei.
Eens kijken of wij over een paar weken als mijn ouders er zijn wat eucalyptus honing kunnen oogsten.

En verder nog...

Hebben wij een tijd geleden een advertentie geplaatst in een Nederlands tijdschrift om Nederlande Au Pairs te vinden, allerlei leuke reacties op ontvangen. Nu hebben wij Thisja en Maud over de vloer en dat is geweldig. De kinderen zijn gelukkig, leren echt goed Nederlands praten, met moderne woorden als 'toppertje', en worden meer dan ooit bezig gehouden met knutselen, buiten spelen, naar de speeltuin gaan, en nu het vakantie is komt daar nog bij: mee naar de film, naar zwemles, excursies etc.
Wij zijn heel erg gelukkig met de hollandse gezelligheid in huis.
Nog meer nieuws: nadat wij een eerste zwerm bijen hadden in Colli, die het steeds slechter en slechter ging doen, en toen de winter en de verhuizing niet overleefde hebben we nu 6 goed lopende bijen kasten en nog twee zwermen kunnen vangen. Om wat beter beslagen ten ijs te komen heb ik een avond opleiding bijen-houden gedaan, en nu zijn wij gecertificeerde geregistreerde bijenhouders en hebben bij elkaar zo'n ruim 50kg honing kunnen slingeren. Wat een mooie hobby. Bijen zijn ge-wel-dig fascinerend, hoe meer ik erover leer, hoe meer het mij verwondert dat het allemaal kan, zo'n bijenkolonie.

Verder nog zijn we aan het begin van dit jaar toegelaten tot een Australische huisarts-opleiding voor plattelands artsen. Dat betekent lange afstands begeleiding, wekelijkse telefoon-vergaderingen, bezoeken van huisartsen die wij niet kennen, en dan een dagje over onze schouder meekijken en feedback geven op onze consult technieken enzo, spannend en leerzaam, en dan dus nog twee keer per jaar een weekje workshoppen in een willekeurige stad in Australie, zodoende dat wij dus in Bondi-Sydney en Cairns terecht kwamen, op kosten van de opleiding.
En dan als afsluiter van het jaar is ons gezin ook nog eens verrijkt met een vierde zoon Hugo Tjimme, geboren op 24 december. Een uitmuntende bevalling, een wolk van een zoon en een kraamtijd in het teken van kerstdagen, oud en nieuw, schoolvakantie en weer een prachtige kraammand uit Nederland.

Verhuisd

Bovendien zijn we halverwege het jaar van Collarenebri naar Barham verhuisd. Van het noorden van NSW kats naar het diepe zuiden van de staat, een dorpje aan de Murray rivier, die meteen de grens vormt met Victoria, ongeveer drie uur rijden ten noorden van Melbourne.
Grote aanleiding voor deze verhuizing was met name de grote moeite die het kostte om goede kinderopvang te vinden in Collie, het kinderdagverblijf in Walgett zat vol, Duitse Au Pair en Australische nanny niet echt om over naar huis te schrijven -wel om een boek over te schrijven trouwens maar ik laat gemakshalve de details maar even achterwege- en uiteindelijk een knoop doorgehakt om eens wat verder te kijken dan alleen Colli. Mogelijkheden te over, maar dit aanbod in Barham was vrij ideaal, onder de vlag van Ochre Health, dus bij dezelfde werkgever; dat scheelt een hoop met visum papieren, opleiding en registratie vereisten, en toen de kogel door de kerk was en alle papieren rond waren konden we mooi in juli afscheid nemen van ons werk in Walgett, Colli, Laura weg van haar school aan het eind van term 2, op een nieuwe school beginnen aan term 3. Dat was natuurlijk spannend voor haar. Ze heeft nu vooral veel grote en veel oudere klasgenootjes en heeft er hard aan moeten trekken een beetje op peil te komen met de rest.
Jaap naar een nieuwe preschool, veel prettiger dan zijn vorige school in Walgett. Hij heeft met kerst tijdens het toneelstuk een ster gespeeld, die de weg wees aan de koningen, erg overtuigend.

Verder hadden we de enorme mazzel dat er hier in Barham een huis beschikbaar kwam om in te wonen, helemaal precies goed, met een pracht van een tuin met de nodige fruitbomen, bloemen, gras, veranda rondom, en zo gaat zelfs Flickie erop vooruit.

Vakanties

Verder hadden wij in 2010 het voorrecht om erg mooie vakanties te hebben.
Allereerst waren daar in April Pieter en Els op bezoek. Die deze keer op Brisbane kwamen aanvliegen zodat ze twee weken naar South Stradbrook Island konden, voor de kust bij Gold Coast. Maar wat Pieter niet wist en wij allemaal wel, is dat we op uitnodiging van Els een paar dagen via Gladstone naar Heron island zouden gaan, piep klein eilandje in het zuidelijkste gedeelte van het Great Barrier Reef, dat was toen vlak bij waar die Chinese tanker op het rif gelopen was.
Ongelooflijk wat een mooie omgeving. Prachtig snorkelen, duiken, vissen, zwemmen. Een heerlijke vakantie was het, en als je dan toch 70 wordt (Pieter) dan kan je dat maar beter een keer proberen, zo'n proefduik. Petje af voor mijn schoonvader!

Dan hadden we nog een weekje cursus in Bondi, dat was officieel geen vakantie maar wel een erg leuk uitje. En zo hadden we nog een onderwijs week later in het jaar, zo eind september, dat gepland was in Cairns, ook helemaal niet vervelend. Eerst een week met de kinderen in Port Douglas vertoefd in een vakantiehuis met eigen zwembad, doe maar lekker, en daarna in een poepchique hotel in Cairns gezeten.
Wat is er veel moois te zien en beleven.
Jolmer was in juli onaangekondigd naar Den Helder afgereisd om zijn vader te verrassen op zijn 70ste verjaardag, missie geslaagd. Toen kon ik niet achter blijven en toog in mijn eentje in augustus naar Nederland om met mijn ouders te varen door het mooie Friesland, met Ruth en haar gezin in Hengelo te hangen en te knutselen, en met Anke en Ayso een hapje te eten in Utrecht.
Daarna waren opnieuw Pieter en Els op bezoek, hebben deze keer de Great Ocean Road bekeken, maar hun trof helaas het lot midden in de regen periode hier te zijn, dezelfde regen die onze graan oogst zo vertraagde, en hadden daardoor hun ritje langs de oceaan een beetje ingekort.
De geplande reis van ons gezin om in NL Sinterklaas te vieren ging dit jaar niet door vanwege alweer de vijfde zwangerschap en een uitgerekende datum rond 21 december, en dan vinden de luchtvaartmaatschappijen het niet zo'n goed idee om nog te vliegen.

Zo dan

Zie ik tot mijn schrik dat ik in heel 2010 maarliesft 1 blog heb geschreven... zelfs mijn Au Pairs zijn betere schrijvers dan ik.
En dus is het zaak om 2010 in een notendop samen te vatten en de draad weer op te pakken.
Januari: een blok grond gekocht, piece of dirt, zoals dat heet, met een quad bike. Dat vond met name de lokale boeren gemeenschap geweldig, en de dorpelingen vonden het met name raar, geloof ik.
Wij aan de slag ermee met sprayen, sprayen en nog meer sprayen.
Daarna was het wachten op de juiste hoeveelheid regen op het juiste moment, en dat was nog geen sinecure. Uiteindelijk duurde het nog even voor de grond nat genoeg was, zodat er zowel een diepe laag vocht was als genoeg vocht aan de oppervlakte. Ons graan ging daardoor in plaats van mei pas begin juli de grond in, met wat extra urea voor de bemesting, en brulde daarna veelbelovend de grond uit. Wat een mooi gezicht om het graan eerst te zien opkomen, groen worden, daarna goud, en toen werd het tijd om te oogsten en ging het weer regenen. Weken achtereen. En zo stonden alle headers -combines- uit de omgeving stil, en besloten de meeste contract werknemers om door te rijden naar het zuiden waar het droger was.
Ons graan en dat van vele boeren in de omgeving ging daardoor over de topkwaliteit heen dat het had en ging langzaamaan weer achteruit. Maar uiteindelijk kwam dan toch een droge periode van 4-5 dagen eind december en kon men met ons landje aan de slag om er toch nog 205 ton graan vanaf te halen, geen ultieme kwaliteit, wel nog net geschikt voor menselijk gebruik, anders had het naar de koeien en varkens gekund, maar goed. Nu komt het echte werk: wij houden de graanprijzen dagelijks in de gaten en verkopen het zaakje binnenkort op het juiste moment voor de juiste prijs en maken ons dan klaar voor het nieuwe jaar.