Tim begint echt al heel goed te praten. Hij kan ook goed papegaaien. Dat gaat ongeveer zo: 'Tim, heb je het een beetje koud?' 'Ja, beetje koud'. 'Is het lekker?' 'Ja, lekker.' 'Kom je mee tanden poetsen?' 'Ja tanden poetsen.' Hij breidt het ook weleens uit: 'Kom je mee naar bed?' 'Nee, ik ga niet naar bed'. Voor een jongen van twee een mooie zin.
Hij wil ook best goed luisteren en meewerken, wat dat betreft een goede twee-jarige, het is heus niet altijd 'nee'.
Laatst kwam ik thuis uit mijn werk en kreeg de mededeling dat Tim een hard plastic stickertje in zijn rechter neusgat geduwd had. Ze had nog gezegd 'doe dat nou maar eventjes niet,' maar helaas was het al te laat.
Ik deed wat neus spray in zijn neus en ben met hem naar de dokter gegaan, dat wil zeggen, dat was ik zelf in dit geval, maar ik gaf mezelf een betere kans in mijn praktijk. Tim vond het wel gezellig geloof ik. Helaas kreeg ik het fel roze stickertje niet goed in de greep en moesten we even wachten op Jolmer. Ik gebruikte de tijd om Tims neus een beetje te verdoven, waarom ook niet.
Met een paar extra handen, een loupe bril met lamp, en op mamma's schoot was het prachtig hartvormige hard-plastic stickertje zo verwijderd. Kleinigheidje. Met Tim op de arm weer buiten probeer ik er nog een opvoedkundige draai aan te geven. 'Dat hoort toch eigenlijk niet in je neus, zo'n stickertje?'
'Ja, eigenlijk niet.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten