"Lieve Christel...

Het weekend begint, pak een tas voor jou en de kinderen voor drie dagen inclusief zwemspullen, we vertrekken uiterlijk 14.00 uur. Later meer."

Dat is nog eens een goed begin van het weekend. Klokslag vijf voor twee reden we bepakt en bezakt richting Moree, door naar Narrabri waar het tweede envelopje onthulde dat we naar Mount Kaputar National Park gingen; een oud vulcanische bergketen midden in de vlakte van New South Wales alwaar een berghutje voor ons gereserveerd was. Prachtige tocht naar boven door de eucalyptus bossen bracht ons bij een gezellig berghutje. Wat een heerlijk plekje om een paar dagen te settelen met de kids. De kangaroos hopten om het huis tot groot vermaak van met name Laura ("hallo kankaroe!") en de temperatuur was een paar graden kouder dan op de vlakte precies aangenaam. Jolmer haalde vervolgens alles uit de kast met een verrukkelijke pasta maaltijd met garnalen. Het begin van een heerlijk ontspannen uitje -heb het hele weekend geen afwaskwast in mijn handen gehad. Volgende envelopje bevatte mogelijke wandeltochten voor de volgende dag, Dawson's Spring easy wheel chair access dus makkelijk met buggy voerde langs een droog staande waterval en fantastische bomen met kookaburra's en knalrode papegaaien (Laura: "nee, niet papagaaien, mamagaaien"). Voor mij is de geur van eucalyptus bomen de ultieme Australie ervaring. Wat is het toch heerlijk een diepe ademteug te nemen en je longen vol frisse lucht te zuigen.

Een gezamenlijk middagtukje gevolgd door een oergezellig knutsel sessie in het zonnetje -wat is een verjaardag zonder hoedje- volgden. Slingers, nog een lekkere maaltijd en een kleine klim naar de bergtop voor zonsondergang maakten de dag perfect.

Zondag moesten we helaas vroeg uitchecken en zat onze heerlijke tijd in de bergen er alweer op. Maar toen kreeg ik opweg naar Narrabri nog een envelop: een scenic flight over het nationaal park. Wat een verrassing. Ik mocht voorin zitten naast Scott en ook een beetje sturen. Ja, de hoogste tijd om achter een instructeur aan te gaan en te beginnen met lessen.

Jolmer met Jaap en Laura achterin waren ook van een koptelefoontje voorzien en konden al mijn manoeuvres volgen en eenmaal terug op de grond kwam vanaf de achterbank nóg een envelopje van Laura. "Je bent ingeboekt voor een hele week vliegen bij Scott". "Moeten we eens onze agenda's naast elkaar leggen" zei ik nog. Bleek dat Jolmer alles al had geregeld. Motel, vlieglessen, medische keuring. Kreeg als verrassing studieboeken en Pilot's Logboek tot slot. En zo bleef ik in Narrabri terwijl Jolmer aan het eind van de avond met kids weer naar huis reed. En nu zit ik dus op vliegen.

Dat is nog eens een goed einde van het weekend.

Dus beste lezers: ik houd jullie op de hoogte -ook van de uitslag van het examen natuurlijk- dank voor alle felicitaties en ik zou willen zeggen: watch this space