Ik kruip gisteravond voldaan na mijn inspanning een leuk stukje te schrijven mijn bed in om aldaar aan te treffen in de serie "Zalf op het raam" No 2: vrije expressie in Zink. Laura moet gedacht hebben dat wie het laatst lacht het best lacht. Maar, zo stelt zij mij gerust, er zit nog een beetje zalf in het potje, dat weer netjes is terug gezet op het juiste plekje.
Vandaag is het vier en vijf mei in Australië. Ergens in Turkije in 1915 was er iets met Australiërs op 25 april wat nu nog altijd herdacht wordt. Colli heeft vier oorlogsveteranen van WOII dus Anzac Day leeft en van verschillende kanten is afgelopen week gehint dat wij namens de huisartsenpraktijk ook een krans kunnen leggen. Ik dus gisteravond voor het eerst in mijn leven bloemschikken met wilgentakken en bougainville zodat wij die vanochtend bij het monument bij de ingang van de Club kunnen leggen.
Wij baden ons in zeeën van tijd en komen om die reden heel gênant een beetje te laat aanlopen, de kransen worden al gelegd. De politie, ziekenhuis, ambulance, rode kruis, vrijwillige brandweer, vrouwen vereniging, school, peuterspeelzaal zijn allen vertegenwoordigd. Er is een herdenkingsdienst in de open lucht, gevolgd door een officiële lunch met speeches en toosts (nogal saai) waarna een oud oorlogs spelletje wordt gespeeld met twee muntjes. Het heet TwoUp en Jolmer beproeft zijn geluk aldaar. Dan bakken wij tot slot nog echte
Anzac koekjes en zijn wij weer een tikkeltje meer ingeburgerd.
Ik kruip gisteravond voldaan na mijn inspanning een leuk stukje te schrijven mijn bed in om aldaar aan te treffen in de serie "Zalf op het raam" No 2: vrije expressie in Zink. Laura moet gedacht hebben dat wie het laatst lacht het best lacht. Maar, zo stelt zij mij gerust, er zit nog een beetje zalf in het potje, dat weer netjes is terug gezet op het juiste plekje.
Vandaag is het vier en vijf mei in Australië. Ergens in Turkije in 1915 was er iets met Australiërs op 25 april wat nu nog altijd herdacht wordt. Colli heeft vier oorlogsveteranen van WOII dus Anzac Day leeft en van verschillende kanten is afgelopen week gehint dat wij namens de huisartsenpraktijk ook een krans kunnen leggen. Ik dus gisteravond voor het eerst in mijn leven bloemschikken met wilgentakken en bougainville zodat wij die vanochtend bij het monument bij de ingang van de Club kunnen leggen.
Wij baden ons in zeeën van tijd en komen om die reden heel gênant een beetje te laat aanlopen, de kransen worden al gelegd. De politie, ziekenhuis, ambulance, rode kruis, vrijwillige brandweer, vrouwen vereniging, school, peuterspeelzaal zijn allen vertegenwoordigd. Er is een herdenkingsdienst in de open lucht, gevolgd door een officiële lunch met speeches en toosts (nogal saai) waarna een oud oorlogs spelletje wordt gespeeld met twee muntjes. Het heet TwoUp en Jolmer beproeft zijn geluk aldaar. Dan bakken wij tot slot nog echte Anzac koekjes en zijn wij weer een tikkeltje meer ingeburgerd.
Hoezo geen commentaar? Anzac hetzelfde als Prozac? Groeten Hans.
BeantwoordenVerwijderen