Doe het zelf

Zonder dat we er eigenlijk erg in hebben gehad zijn Jolmer en ik vanzelf een beetje greenies geworden, hier in Australië. Niet kwa overtuiging, hoewel je altijd om het milieu moet denken als dat kan natuurlijk, maar gewoon vanzelf. Het begon eigenlijk met een aardig klein groenten- en kruidentuintje. Toen bleek het hele gebied achter het tuinhek ook best geschikt en zo ging het van kwaad to erger, ploegen, kikkererwten inzaaien (wordt de grond vruchtbaar van), sproeiers aanleggen, zaadjes optrekken, planten, verbouwen en oogsten. Vanalles staat inmiddels bijna klaar: wortels, maïs, boontjes, pompoenen, meloenen, tomaten in alle soorten, paprika, komkommer, kool, rabarber, aardappelen.
Wij halen uit de supermarkt steeds minder groenten en eten van het land. Tel daarbij op kippen en eenden in de ren (jammer dat Laura moet overgeven van eendeneieren) dan hoeven we dus ook steeds minder naar de slager... De watertank in de kippen ren zit vol met muggenlarven: dat lossen we op met goudvissen in de tank. Naast het huis staat een enorme hydrocultuur met aardbeien, da's helemaal luxe tuinieren, en om van dit alles te weten hoe het werkt zijn wij nu dus in het bezit van een hele rij boeken met titels als: the complete book of Self-Sufficiency, Do it yourself pure plant skin care, Natural control of garden pests, Simple hydroponics, Companion planting, The Australian Fruit and Vegetable garden, Citrus, The new book of herbs en Backyard poultry-naturally.
Al lezend komen wij erachter wat we voorgaande jaren verkeerd hebben gedaan: tomaten moet je plukken als ze oranje beginnen te verkleuren anders komen de vliegen ze opeten; eenden moeten eigenlijk niet in één hok bij de kippen (oeps), bij alle gewassen moet je afrikaantjes planten om ongewenste insecten af te weren, pasgeboren eendjes houden van havermout met een scheutje melk, ga zo maar door.
Verder maken wij zelf: badbruisballetjes, speculaaskruiden voor pepernoten, Sinterklaasattributen, brooddeeg voor in de kerstboom -resultaat te afzichtelijk voor publicatie maar mag de pret niet drukken- kippenhokken ed.
Voor vaderdag vorig jaar liep ik door onze plaatselijk News Agent om een aardig tijdschrift voor Jolmer te kopen, iets over kippen misschien, en heb mij een uitgave Backyard Ovens laten aansmeren. En zo kwamen wij op het idee om zelf een pizza oven in de tuin te bouwen. Aangezien wij van de huurbaas geen vaste structuur in de tuin mochten maken en wij ons niet door één gat laten vangen kwam het geheel er als volgt uit te zien. Zelf gemaakt met modder, stro (van een collega) en klei uit de opaalmijnen van Lightening Ridge. En zo eten wij dus heerlijk verse pizza van eigen bodem met deeg uit broodbak machine, tomaten uit eigen tuin, verse basilicum... ik bedenk mij dat het in dit kader een goed idee is om er wat koeien bij te nemen voor de geraspte kaas...

Jarige Jaap

 

Hij is alweer een maandje drie, maar voor een updateje is het nooit te laat. Het was een gewoon sjablonen feest met slingers, cadeautjes bij het ontbijt, ballonnen, taart, kaarsjes etc. Aangezien het op een vrijdag was konden we tussen de middag lekker spelen in het zwembad, zelfs met Jolmer erbij in zijn lunchpauze. Waarom weet ik niet maar Jaap heeft het de hele week voor zijn verjaardag over een vliegtuig gehad, 'daar gaan we heen, daar gaan we in, we gaan vliegen'. Zou hij dat nou echt onthouden hebben van vorig jaar toen wij op zijn verjaardag naar New York vlogen? Hoe dan ook: dan krijg je natuurlijk een speciale verjaardags hoed, met zo'n fascinatie.
Toch mooi dat je op een gure herfstdag ter wereld komt en dan heerlijk in het zonnetje drie mag worden.

"Mag ik u iets vragen?"...

...Zegt de mevrouw naast mij in het vliegtuig naar Malaga (oktober 2008), en ze buigt zich voorover naar Prins C, die op de rij voor ons zit, bij het raam. Hij is met een hele groep vrienden als een van de laatste passagiers aan boord gegaan.
We zitten al hoog en breed in de lucht.
De prins leunt wat naar achter en draait zijn hoofd een beetje. "Ja?" "Komt u uit Leiden?" "Ja" "Kent u Igor??" "Igor?" "Ja" "Nee, die ken ik niet. Misschien kent hij Igor", hij wijst naar twee vrienden verder. Hij: "?" Prins: "Ken jij Igor?"
Hij: "Nee, die ken ik niet". De mevrouw: "Nee, niet híj... wíj, wij kennen elkaar!"
Prins: "Tsja..."
Ik kan mijn lach niet inhouden, maar de vrouw heeft weinig in de gaten en als de prins haar niet uit haar dromen helpt, doe ik dat ook niet.
Natuurlijk ben ik wel overmatig geïntrigeerd, want zo dicht bij iemand van Koninklijke Huize was nog geen van mijn familieleden (lees zussen) en aangezien ik uit een redelijk Oranje gezind nestje kom weet ik dat ik straks vragen moet beantwoorden.
Het ziet eruit alsof al die mannen nogal geslaagd door het leven gaan en de prins zelf heeft een mooi overhemd aan (dat is leuke info voor mijn moeder), en terwijl iedereen zich op zijn gemakje in het gangpad installeert met een biertje en iets voor bij de borrel (vliegtuigpinda's)en Laura uitmaakt voor 'snurkende vrouw, haha' houdt de prins zich gedeisd.
En dat je hele leven, denk ik dan. Overal maar steeds "Kent u Igor?", lijkt me niets.