Ken je wel van die na-middagen dat alles een beetje uit de hand lijkt te lopen? Zo'n soort van middag hadden wij vrijdag. Jolmer was nog niet thuis uit zijn werk en ik had een macaroni-kliekje op het menu. Voor de gezelligheid dacht ik: kinderen even eerst aan tafel, grote mensen later. Het eten was net achter de kiezen, Peter zat op zijn kamer want die had een of ander iets niet goed gedaan, Tim in bad, badwater aan... en dat vond Jaap een goed moment om aan Rieneke te laten zien hoe hard hij kon rennen. Door de gang, langs de garderobe kast in volle vaart tegen de voordeur aan in de overtuiging dat het glas hem in zijn vaart zou stoppen, zo met zijn rechterhand door het ruitje.
Bloedspoor door de gang, theedoek erom heen, Rieneke hielp afknijpen, ik op zoek naar een verbandje.
Bij thuiskomst van Jolmer was de rust wat gekeerd, nadere inspectie: daar moeten wat hechtingen in.
Op de keukentafel. Flinke jongen, want die verdovingsprikken zijn geen geintje in je vinger, het zweet brak hem uit om zijn neus, maar heeft zich goed gehouden.
Conclusie van de kinderen: Jolmer lijkt op opa Pieter met zijn 'funny glasses'.
Nu een dag of twee later redt hij zich prima met 1 hand in het verband, geen pijn, komt allemaal wel weer goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten