Moet je 'ns doen

Een dagje winkelen in je eentje met twee kids, kan je lachen. Ik heb me wat afgezweet vandaag. Bestemming: Moree. Doel: wat kleren voor volgende week als ik voor het eerst officieel aan het werk ga, schoenen, overigen (cadeautjes voor aanstaande spiderman-kinderfeestje, USB flash-drive stickie-dingetje, nachtlampje, verf voor tuinhekje) en de supermarkt. Niks aan natuurlijk als je tweeëneenhalf bent, laat staan ééneneenbeetje. Om het leuk te maken sta ik braaf muntjes in de brandweerauto te gooien in het winkelcentrum, speelgoedeitjes uit de automaat te trekken en naar de speeltuin voor een picknick lunch. Maar op een of andere manier kom ik in mijn eentje een paar handen tekort. Net geïnstalleerd met broodje, limonade, glijbaan en schaduw komt Laura met het gevreesde: "ik moet nodig plassennnnn". (Sinds wanneer kan die nodig zeggen? En hoezo plassennnn, ineens is de nnn helemaal innn. Pippeloentje gaat in allennn hoekennn eitjennns zoekennn, ennnz.) Broodjes weer in de tas, limonade weg, Jaap onder de arm, op naar het WC gebouwtje dat nét niet schoon genoeg is om Jaap los te laten. En zo gaat het maar door. Tegen de tijd dat we in de supermarkt zijn is het tijdstip van het gebruikelijke middagslaapje allang voorbij en raakt de rek er wel uit. Een beproeving is het. Resultaat: het tweetal ligt op de terugweg vredig achterin te slapen. Misschien de volgende keer toch maar weer met zijn viertjes, of alleen, ook een idee.